Παρουσία πολλών πρέσβεων – αφού το κύριο αντικείμενο της εργασίας του αφορούσε το υπουργείο Εξωτερικών, δημοσιογράφων – μεταξύ των οποίων η πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ Μαρία Αντωνιάδου και ο νυν διευθυντής της εφημερίδας «Καθημερινή» Αλέξης Παπαχελάς, αλλά και καλλιτεχνών -καθώς η σύζυγός του είναι η σκηνοθέτρια κ. Ασπασία Κυρίμη, έγινε χθες το βράδυ η συζήτηση στρογγυλής τραπέζης εις μνήμην του δημοσιογράφου και, μεταξύ άλλων, τέως διευθυντή της εφημερίδας «Καθημερινή» Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου, που απεβίωσε τον Σεπτέμβριο 2022.
Η συρροή κόσμου ήταν μεγάλη, στην αίθουσα Κωστής Παλαμάς, στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός. Και αυτό επιβεβαίωσε το στίγμα του δημοσιογράφου, που επί 50 σχεδόν χρόνια υπηρέτησε μαχητικά το επάγγελμα. Όπως είπε, εκ των ομιλητών, ο πρέσβης ε.τ. Γιώργος Πουκαμισάς «ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος ήταν δημοσιογράφος ευρωπαϊκής σκέψεως και κοπής, μέτοχος υψηλής ελληνικής και γαλλικής παιδείας. Τα σκίτσα του στην «Εποχή του Αντρέ» (σ.σ. καθώς ο Κ. Αγγελόπουλος ήταν ένας από τρεις εκδότες της παλαιάς σατυρικής εφημερίδας «Ποντίκι» από το 1980 έως το 1990) είναι απαράμιλλα. Από την κραταιά «Ελευθεροτυπία» συνέβαλε στην αποκαθήλωση του Νταβός, όταν άλλοι κραταιοί συνάδελφοί του μιλούσαν για νίκη της κυβέρνησης. Δεν δίστασε να διαφωνήσει το 2004, όταν τέθηκε στην «Καθημερινή» το θέμα υπέρ ή κατά του σχεδίου Ανάν. Τάχθηκε κατά του σχεδίου και λίγο αργότερα αποχώρησε. Τον απασχολούσε περισσότερο η ραστώνη και η επιφανειακή προσέγγιση των ημετέρων, η πτώση του επιπέδου της ελληνικής Παιδείας. Στο βιβλίο του «Οι άρχοντες της παρακμής» εκφράζει την πικρία του για την παρακμή, με τον δικό του συγκρατημένο τρόπο. Μέχρι το θάνατό του ήταν στιβαρός, μεστός, θαρραλέος, πιστός στην πατρίδα του, ελεύθερο πνεύμα. Το ρητό του Θουκιδίδη «Και πάρα δύναμιν τολμηταί και παρά γνώμην κινδυνευταί και εν τοις δεινοίς ευέλπιδες» (σ.σ. τολμηροί πέρα από τις δυνάμεις τους, ριψοκίνδυνοι εν γνώσει τους και αισιόδοξοι στις δυσκολίες) τον αντιπροσωπεύει απόλυτα» κατέληξε ο κ. Πουκαμισάς.
«Στις τέσσερεις σχεδόν δεκαετίες, που πεισματικά παρέμεινε μάχιμος δημοσιογράφος, μπορεί κάποιος να δει την πορεία αυτής της χώρας» σημείωσε η έγκριτη διπλωματική συντάκτρια και πρώην διευθύντρια της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» κ. Κύρα Αδάμ. «Ανήκε στην ανατρεπτική γενιά του ‘60 και του ΄70, την εποχή των αμφισβητήσεων μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, η δημοσιογραφία είχε ανάγκη από νέο αίμα, απαλλαγμένο από τις ρουφιανιές και τις εμφυλιοπολεμικές τακτικές. Προσγειώθηκε από την αρχιτεκτονική της Σορβόννης στη Νομική της Αθήνας και στη συνέχεια στη δημοσιογραφία, όπου κατέγραφε με λεπτομέρεια και ακρίβεια τα τεκταινόμενα. Ο Αγγελόπουλος παρέμεινε πιστός στη μάχιμη δημοσιογραφία, μακρυά από την πρόσκαιρη αναγνωσιμότητα. Στο βιβλίο του «Οι άρχοντες της παρακμής» έδειξε όλη αυτήν την κατάσταση, με την χώρα που είχε μπει στη δύσκολη πορεία προς την καταστροφή. Τότε οι φωνές σαν του Αγγελόπουλου, μπήκαν σε δεύτερη μοίρα. Στις δεκαετίες 2010 και 2020 συνέχισε με περίσσιο πείσμα και ρεαλισμό. Με παιδική εμμονή, έως την τελευταία ημέρα της ζωή του έκανε αυτό που ήθελε, όπως το ήθελε. Έφυγε από τη ζωή ελεύθερος και πλούσιος, δηλαδή ευχαριστημένος».
Ο πρέσβης ε.τ. Θοδωρής Δασκαρόλης αναφέρθηκε στον «σπουδαίο δημοσιογράφο, πολίτη, διανοούμενο. Δεν ήθελε να υφαρπάξει την πληροφορία, το απόρρητο. Αυτό που τον ενδιέφερε ήταν να διασταυρώσει μια πληροφορία και να ανταλλάξει απόψεις και πολλές φορές μας έλεγε πληροφορίες που δεν ξέραμε και δεν έγραφε. Στοιχεία που αποκάλυπταν πολλά για την προσωπικότητα πολιτικών και τις επιπτώσεις που είδαμε μπροστά μας. Ο τόπος δημιουργεί τον τρόπο και η χώρα πάσχει από την πρόσφατη ιστορική μνήμη. Η ιθύνουσα τάξη δεν διαθέτει όραμα για τη χώρα. Οι κάτοχοι του μεγάλου πλούτου, των ΜΜΕ, όσοι ελέγχουν την αθλητική και πολιτιστική δραστηριότητα, είναι ένα πλέγμα ιδιοτελών συμφερόντων, που στερείται οράματος αποστολής. Ο Αγγελόπουλος συνήθιζε να χαρακτηρίζει αυτή την ιθύνουσα τάξη ως «αθηναϊσμό» ή «αθηνοκεντρισμό». Μιλάμε για μια ιθύνουσα τάξη που στερείται εκτός του οράματος, νοικοκυροσύνης και πνευματικής καλλιέργειας. Δεν υπερασπίζεται την ελληνική κλασική παιδεία, στο όνομα της πολιτικής ορθότητας. Όμως χρειαζόμαστε την πνευματική καλλιέργεια για να ξέρουμε τί και πως θέλουμε να παριστάνεται στην Επίδαυρο».
«Γνώρισα τον Κωνσταντίνο στις αρχές της δεκαετίας του ‘80» σημείωσε ο δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός. «Ήταν ένας ξεχωριστός συνάδελφος και δημοσιογράφος. Κι αυτό διατηρήθηκε μέχρι το τέλος. Ενώ ήταν ένας ριζοσπάστης στην πραγματικότητα πίσω από την ευγένειά του, η προσέγγιση του είχε μια πικρή απαισιοδοξία στον πυρήνα της και όχι άδικα, ειδικά τα τελευταία χρόνια, αν σκεφθεί κάποιος τι πέρασε η χώρα τα τελευταία 12-14 χρόνια με την χρεωκοπία και την κοινωνική καταστροφή».
Ο σκηνοθέτης του θεάτρου Βασίλης Παπαβασιλείου σημείωσε ότι «χάρη στον Κωνσταντίνο γνώρισα το δώρο της αληθινής φιλίας. Από την πρώτη ημέρα έως το τέλος ήταν ο συνομιλητής μου, αυτός με τον οποίον φτιάχναμε παραστάσεις του κόσμου, μοιραζόμασταν την ανάγκη για σχολιασμό των πραγμάτων, διατηρούσαμε μια κοινή παιγνιώδη διάθεση. Ήθελε να γίνει αρχιτέκτων, νομικός, κιθαριστής, δημοσιογράφος, αλλά τελικά ήταν ένας «τουτουάς» – σαν κι αυτούς που στα συγκροτήματα κάθονταν πίσω από τον κύριο τραγουδιστή και έκαναν τα φωνητικά. Μοιραστήκαμε πάρα πολλά, αλλά λυπάμαι που σε αυτούς τους καιρούς που ζούμε και μας τροφοδοτούν με άπειρο υλικό για τους θηρευτές του κωμικού στοιχείου της ζωής, δεν μπορώ να τα μοιραστώ μαζί του».
Ο δημοσιογράφος Άγγελος Στάγκος και ένας από τους συν-δρυτές του παλιού «Ποντικιού» μοιράστηκε με το κοινό πως ξεκίνησαν μαζί τη δημοσιογραφική τους διαδρομή από την «Καθημερινή» το 1975. «Η σχέση μας ήταν τόσο στενή που γράφαμε ένα κείμενο ο ένας, ένα κείμενο ο άλλος και το υπογράφαμε μαζί, για να γίνουμε γνωστοί. Ήμασταν μαζί στο Ποντίκι και γελάσαμε πάρα πολύ μαζί. Ήταν εξαιρετικός αφηγητής. Και οι στιγμές που είχαν πάρα πολύ γέλιο είχαν και την αίσθηση της γελοιότητας που επικρατούσε και επικρατεί στην Ελλάδα. Είμαι πολύ προβληματισμένος για την Ελλάδα σήμερα» κατέληξε.
Την εκδήλωσή εις μνήμην του τίμησαν πολλοί δημοσιογράφοι της «Καθημερινής», όπως ο αρθρογράφος και συγγραφέας Παντελής Μπουκάλας, οι αρθρογράφοι Τασούλα Καραϊσκάκη, Κώστας Ιορδανίδης, Μαρία Κατσουνάκη, Νίκος Κωνσταντάρας κ.α.. Ήταν μια ζεστή εκδήλωση, με γέλιο αλλά και περίσκεψη, όπως θα ήθελε ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος.
