Εκατομμύρια είχαν δει το μήλο να πέφτει, αλλά μόνο ο Νεύτων ρώτησε γιατί. Bernard Baruch, 1870-1965, Αμερικανός επιχειρηματίας & πολιτικός

ΕΔΔΑ: Το μουσείο Getty πρέπει να επιτρέψει στην Ιταλία τον «Αθλητή από τον Φάνο», που αποδίδεται στον Λύσιππο

2 Μαΐου, 2024

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αποφάνθηκε σήμερα ότι η Ιταλία έχει κάθε δικαίωμα να ζητά από το μουσείο Getty του Μαλιμπού, την επιστροφή του αγάλματος «ο Αθλητής από τον Φάνο», γνωστού και ως «άγαλμα της Νικηφόρου Νεότητας», το οποίο αποδίδεται στον Λύσιππο.

Η απόφαση ελήφθη σήμερα ομόφωνα από το Δικαστήριο, το οποίο απέρριψε προσφυγή του ιδρύματος Paul Getty. Στην δικαστική απόφαση αναφέρεται παράλληλα ότι η Ιταλία είχε το δικαίωμα να ζητήσει την κατάσχεση του αγάλματος, το οποίο χρονολογείται μεταξύ 300 π.Χ. και 100 π. Χ.

Με την ετυμηγορία του αυτή, όπως υπογραμμίζουν τα μέσα ενημέρωσης στην Ρώμη, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αναγνώρισε την νομιμότητα της διαδικασίας που κίνησε η Ιταλία, με στόχο να μπορέσει να περιέλθει και πάλι στην ιδιοκτησία της χώρας το συγκεκριμένο έργο τέχνης. Ο Αθλητής από τον Φάνο» ανακαλύφθηκε και ανασύρθηκε από την Αδριατική Θάλασσα το 1964 και, έπειτα από μια σειρά περιπετειωδών εξελίξεων, αγοράσθηκε από το Ίδρυμα Getty, καταλήγοντας στο μουσείο του Μαλιμπού.

` Οι δικαστές υπογράμμισαν σήμερα ότι, βάσει νόμου, η προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς αποτελεί πάντα ύψιστη προτεραιότητα. Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, «το Ίδρυμα Getty, αγοράζοντας το άγαλμα το 1977, φέρθηκε με αμέλεια ή με τρόπο που δεν χαρακτηρίζεται από καλή πίστη, παρά το ότι γνώριζε τα αιτήματα που είχαν προβληθεί από το ιταλικό κράτος, όπως και τις προσπάθειες που είχαν γίνει, πάντα από την Ιταλία, με στόχο την εκ νέου απόκτησή του».

Με την ετυμηγορία αυτή, τέλος, αναγνωρίζεται ότι οι Ιταλοί δικαστές έπραξαν ορθά, εκδίδοντας απόφαση για την κατάσχεση του πολύτιμου αυτού έργου τέχνης. Μια απόφαση η οποία κρίθηκε «κατάλληλη ως προς το να μπορέσει να τύχει εγγύησης η επιστροφή του αγάλματος».

του ανταποκριτή μας Θ. Ανδρεάδη – Συγγελάκη