Μία από τις πλέον ενεργές μουσικές κοινότητες στην χώρα μας εδώ και δεκαετίες είναι αυτή της blues. Μουσική των αφροαμερικανών του Νότου, γεννήθηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα, εκφράζοντας τις δυσκολίες, τους καημούς, τους έρωτες και τις χαρές των σκλάβων της Αμερικής, σύντομα κατέκτησε τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, δημιουργώντας της βάση για την επανάσταση του Ροκ Εν Ρολλ. Έχει αγαπηθεί ιδιαίτερα από το κοινό όλων των ηλικιών και στην Ελλάδα. Μάλιστα, ο ίδιος ο μύθος του Ροκ, ο Παύλος Σιδηρόπουλος είχε επιχειρήσει με επιτυχία να την παντρέψει με ελληνικό ύφος με Τα blues του πρίγκηπα. Ο Θοδωρής Αλεξίου εδώ και δύο δεκαετίες σχεδόν είναι ένας από τους καλύτερους εκφραστές του είδους στην Ελλάδα, με πολύ έντονη παρουσία και στο εξωτερικό και ειδικά στις ΗΠΑ όπου περιοδεύει τακτικά. Μουσικός, συνθέτης, κιθαρίστας, τραγουδιστής, που κατά γενική ομολογία “ σκοτώνει” στις ζωντανές εμφανίσεις του, καθώς η τεχνική, το ύφος, ο ήχος και η ενέργειά του είναι βγαλμένες από τις χρυσές σελίδες του είδους. Μέλος του Blues Hall Of Fame του Νιου Τζέρσευ, ο Theo Alexiou μιλάει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για τις μπλουζιές, την “ Α – Β” της μουσικής όπως τη χαρακτηρίζει, για τη σκηνή και για την πορεία του, λίγες ημέρες πριν εμφανιστεί, το Σάββατο στις 22 Ιουνιου με τους Boogie Sinners, στο American στο Ελληνικό.
Διαβάστε το πλήρες κείμενο της συνέντευξης που παραχώρησε ο Theo Alexiou στον δημοσιογράφο του ΑΠΕ-ΜΠΕ, Ηλία Παλιαλέξη:
Υπάρχει πράγματι μπλούζ σκηνή στην Ελλάδα ή απευθύνεσαι σε ένα περιορισμένο κοινό;
*Η μπλούζ σκηνη γενικώς την σημερινή εποχή απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό. Ειδικά στην Ελλάδα, που είναι μια χώρα μικρή και εννοείται οτι για εκείνη η Blues είναι μία ξενόφερτη μουσική. Μπορώ να πω όμως με μεγάλη χαρά οτι ο κόσμος έχει εντρυφήσει πιο πολύ στην rhythm & blues (R&B) τα τελευταία χρόνια. Όσον αφορά την μουσική κοινότητα της Ελλάδας, είναι πολύ ενεργή και σε πολύ καλό μουσικο επίπεδο.
Ταξιδεύεις συχνά για να παίξεις. Πώς είναι στο εξωτερικό η ατμόσφαιρα και το κλίμα;
Περιοδεύω τις ΗΠΑ τα τελευταία 11 χρονια. Ειναι σιγουρα διαφορετικα σε πολλά επιπεδα, καλά και άσχημα. Θα σταθω στα καλά και την βοήθεια και την τεράστια αγαπη που έχω εισπράξει απο το Αμερικάνικο κοινό. Από τα πρωτα μου ταξίδια η βοήθεια και η αλληλεγγύη που εισέπραξα από ανθρώπους που ουτε καν γνωριζα, ηταν κάτι το συγκινητικό.
Ποιό είναι το μέλλον αυτής της μουσικής; Υπάρχει ανταπόκριση από κοινό και μουσικούς;
*Η Blues μουσική θα ”μνημονεύεται” παντα λόγω του οτι είναι η αρχή..η “αλφαβήτα” οπως λέω και εγω για τις πιο μοντέρνες μουσικές. Πριν καποιες δεκαετίες και ενώ η Blues μουσική είχε ήδη αφήσει το δυνατό της αποτύπωμά στα αυτιά και στις ψυχές πολλών ακροατών, 4-5 πιτσιρίκια μπήκαν σε ενα γκαραζ και πειραματιζονταν με blues riffs στις κιθαρες τους και έπειτα “πάντρεψαν” αυτα τα blues riffs με κάτι άλλο πιο φρέσκο και ανήκουστο για την τοτε εποχη. Αυτά τα πιτσιρίκα λοιπόν ήταν ο Jimi Hendrix, oι Deep Purple, oι Led Zeppelin, οι Rolling Stones, οι AC DC, οι Pink Floyd.
Όλα αυτα τα συγκροτήματα που συγκλόνισαν και καθόρισαν την παγκόσμια μουσική ήταν εκείνοι οι οποίοι πειραματιζόταν με την Blues μουσική και την πήγαν ακόμη παραπέρα ο καθενας με τον τρόπο του. Ακόμη και σε ένα άκρως ηλεκτρονικό κομμάτι, όταν μπαίνει η blues κιθάρα μέσα αποκτά άλλο “νοημα” πλέον και άλλη “υφή”. Κατ’ εμέ λοιπόν η Blues δεν ειναι παρελθον. Ειναι παρον και θα συνεχιζει να ειναι μέλλον στην δημιουργία νέων τραγουδιών. Όσον αφορά την ανταπόκριση, όπως προανέφερα είναι ελπιδοφόρο το γεγονός οτι ανά δεκαετία το κοινό μεγαλώνει.
Γιατί κάποιος να ασχοληθεί με αυτό το ειδος;
Νομίζω οτι η απαντηση που έδωσα στην προηγούμενη ερωτηση το καλύπτει. Αν θέλει κάποιος να μπει πιο βαθια κυρίως στην ροκ μουσική ειδικά σαν οργανοπαίχτης αλλά έστω και σαν απλός ακροατής, η ”βόλτα” μέσα απο τους δρόμους της Blues είναι μια αναγκαιότητα που πρέπει να κάνει. Είναι η φυσική εξέλιξη της μουσικής. Αν δεν μαθεις αλφαβήτα, δεν μπορείς να γράψεις εκθεση και η Blues είναι η αλφαβήτα της ροκ μουσικής.
Ποιά είναι η δράση σου στον χώρο; Πώς ξεκίνησες; Πώς συνεχίζεις; Πού πας;
*Ξεκίνησα να παίζω επαγγελματικά μουσική πριν 18 χρόνια, θεωρώ όμως ότι το δικο μου “λιθαρακι” στην Ελληνική κοινότητα το έβαλα όταν δημιούργησα τους Boogie Sinners 2-3 χρόνια αργότερα και ξεκίνησα να γραφω την δικη μου μουσική. Μετά απο 6-7 χρόνια και επειτα από συνεχομενες εμφανισεις καθε εβδομαδα , ταξίδια στην επαρχία και με κάποια τραγούδια σαν δικό μου υλικό στην “τσεπη” μου, έκανα την πρώτη μου απόπειρα να φύγω για την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και συγκεκριμένα στο Νιου Τζέρσευ όπου έκτοτε ειναι και η ”βάση” μου όποτε πηγαίνω εκεί. Από εκεί συνέχιζα να παίζω σε μαγαζια στο Greenwich Village της Νεας Υορκης όπου θεωρείται η μουσική μέκα της Νεας Υορκης και ειδικά για blues jazz & rock μουσικούς.Από εκεί έπειτα, πήγα στον Νότο και στην Tampa Bay της Φλόριντα όπου εκεί σχημάτισα επίσης μια μπάντα τους TNT Groove όπου αργοτερα εξελίχθηκε σε εταιρία παραγωγής η οποια υπάρχει μεχρι και σημερα.
Το 2014 το Αμερικανικο Blues Hall Of Fame του Νιου Τζέρσευ με πρότεινε σαν τον πρώτο blues μουσικό απο την Ελλάδα για να ενταχθεί σε αυτό και έτσι μαζί με τους Boogie Sinners ενταχθήκαμε σαν “Great Blues Band From Greece”.
Τα τελευταία 2 χρόνια εδώ στην Αθήνα εχω όπως λένε και οι Αμερικάνοι, μουσικό “residency” με εβδομαδιαίες εμφανίσεις στον χώρο του “American” στην περιοχή του Ελληνικού, ένα Αμερικάνικο diner βγαλμενο απο την εποχή του ’50 που φιλοξενεί μουσικά σχήματα κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή τόσο στον χειμωνιάτικο όσο και στον εξωτερικό καλοκαιρινό του χώρο. Ένα μουσικό στέκι επάνω στον παράδρομο της Βουλιαγμένης. Εκεί θα παίξουμε αυτό το Σάββατο στις 22 Ιουνιου Ωρα 22:00 με τους Boogie Sinners.
Ποιά είναι τα επόμενα σχέδιά σου;
Να συνεχίσω να γράφω νέα μουσική και να έχω τα χέρια μου γερά για να παίζω την κιθάρα μου και τις μπλουζιές μου.
