Το δημογραφικό δεν είναι ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα, μόνο για τις ευρωπαϊκές ή τις προηγμένες χώρες του κόσμου, αλλά σχεδόν για το σύνολο του πλανήτη, παρότι σε κάποιες χώρες οι γεννήσεις εξακολουθούν να είναι ακόμα σε ικανοποιητικό επίπεδο.
Την άποψη αυτή διατύπωσε η Sarah Harper, διευθύντρια στο Oxford Institute of Population Ageing του Πανεπιστήμιου της Οξφόρδης στην εναρκτήρια ομιλία της στο 3ο συνέδριο που οργανώνει στην Αθήνα για το δημογραφικό ζήτημα ο Economist.

«Τα δύο τρίτα των κρατών διεθνώς δεν επιτυγχάνουν τα ποσοστά αναπλήρωσης του πληθυσμού μέσω των νέων γεννήσεων» είπε χαρακτηριστικά, τονίζοντας ότι σήμερα οι γυναίκες επιλέγουν αν θα γίνουν μητέρες ή όχι, αλλά αυτό τις οδηγεί περισσότερο στο να σπουδάσουν, να εργαστούν και να γίνουν οικονομικά ανεξάρτητες και δευτερευόντως να αποφασίσουν εάν θα τεκνοποιήσουν.

«Η «υποχρέωση» για την αναπαραγωγική διαδικασία δεν υφίσταται για τις νέες γυναίκες. Βρισκόμαστε σε μία εποχή όπου ενισχύεται ο ατομικισμός και οι νέες γυναίκες λένε: θέλω ή δεν θέλω να έχω παιδιά ή να έχω ένα ή δύο παιδιά που θα έχουν καλή ποιότητα ζωής. Δεν είναι τυχαίο ότι το ένα τρίτο των γυναικών στην Βρετανία που έχει περάσει τα 35 δεν έχει ακόμη αποκτήσει το πρώτο του παιδί».

Αναφερόμενη στο κίνημα child free είπε ότι είναι όλο και περισσότεροι οι νέοι άνθρωποι που έχουν την άποψη ότι μπορούν να επιλέξουν ότι δεν θέλουν να έχουν παιδιά γιατί θέλουν να παραμείνουν οικονομικά ανεξάρτητοι και ενεργοί στο στίβο της εργασίας. Η ίδια πρόσθεσε ότι η μετανάστευση βοηθά σε σημαντικό βαθμό στην λύση του δημογραφικού, τονίζοντας εμφατικά ότι ουσιαστικά θα μπορούσε να σώσει τον κόσμο από την υπογεννητικότητα.

Η ίδια παραδέχτηκε ότι η υπογεννητικότητα είναι ένα πολύ σύνθετο πρόβλημα που δεν μπορεί να λυθεί με βραχυπρόθεσμες λύσεις κάτι που όπως είπε ακολούθησε η Αυστραλία και απέτυχε αλλά με μακρόπνοο σχεδιασμό και ουσιαστικές παρεμβάσεις που « δεν θα προσπαθούν να πείσουν τις νέες γυναίκες να τεκνοποιήσουν αλλά θα τις στηρίξουν στην πράξη όταν πλέον αποκτούν παιδιά, ενισχύοντας την ισότητα και την ενεργή συμμετοχή του πατέρα , φτιάχνοντας τις κατάλληλες υποδομές για να τις βοηθήσω να τα μεγαλώσουν».

Στον αντίποδα των γεννήσεων όπως είπε βρίσκεται η γήρανση του πληθυσμού. «Βλέπουμε πλέον υψηλό προσδόκιμο ζωής σε πολλές κοινωνίες με κορυφαίο αυτό της Ιαπωνίας. Όμως βλέπουμε και κάποια παράδοξα όπως αυτό που συμβαίνει αν συγκρίνουμε την Ελλάδα με την Βρετανία. Στην Ελλάδα υπάρχει υψηλό επίπεδο φτώχειας καθώς φαίνεται ότι το 20% δεν έχει τα απαραίτητα αγαθά, αλλά υπάρχει εξαιρετική ποιότητα ζωής όσον αφορά την συνοχή της κοινωνίας και καλό φαγητό. Από την άλλη, στην Βρετανία με καλύτερο σύστημα υγείας και πλουσιότερους ανθρώπους το προσδόκιμο ζωής είναι το ίδιο με την Ελλάδα γιατί υπάρχει κακή διατροφή και ελάχιστοι κοινωνικοί δεσμοί».

Η S.Harper εξήγησε ότι το δημογραφικό θα επιδεινωθεί καθώς το προσδόκιμο ζωής αυξάνεται αλλά για οικονομικούς λόγους δεν θα υπάρχουν αρκετές εισφορές για τους ανθρώπους που δεν θα μπορούν να εργαστούν. «Πρέπει να εκπαιδεύσουμε τους ανθρώπους όσο μεγαλώνουν να παραμένουν με καλή Υγεία και όσοι το επιθυμούν να συνεχίσουν να εργάζονται, ώστε να συνεισφέρουν και αυτοί με τους φόρους τους, ή φροντίζοντας τα εγγόνια τους» κατέληξε.

To ΑΠΕ-ΜΠΕ είναι COMMUNICATION SUPPORTER του Συνεδρίου  –  On camera δηλώσεις των ομιλητών θα αναρτηθούν στη διεύθυνση https://www.amna.gr/video-services/544358/Corporate%20Videos και  https://we.tl/SG16Qml4bD