Το ντοκιμαντέρ διάρκειας 50΄ που προβλήθηκε πριν λίγες ημέρες στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης με τον τίτλο supernova, ξετυλίγει τις ώρες της φρίκης και της αγωνίας που ακολούθησαν τη σφαγή της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου, με θύματα νέους ανθρώπους- περισσότερους από 1200 νεκρούς και 250 απαχθέντες- που διασκέδαζαν σε Μουσικό Φεστιβάλ, κοντά στα σύνορα με τη Γάζα. Ο σκηνοθέτης Ντούκι Ντρορ παραθέτει προσωπικές μαρτυρίες των διασωθέντων με εμφανή ακόμη τα ίχνη του δράματος στην έκφραση των προσώπων.
Σε συνομιλία του με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο κ. Ντρορ θεωρεί τη Χαμάς υπεύθυνη για τα δεινά που ζει ο παλαιστινιακός λαός στη Γάζα και ζούσε ακόμη και πριν το ξέσπασμα του πολέμου. Παράλληλα επισημαίνει την αλλαγή της ισραηλινής κοινωνίας τα τελευταία 30 χρόνια, από τη συμφωνία του Οσλο, τον θάνατο του νομπελίστα (μαζί με τον Γιασέρ Αραφάτ) Γιτζάκ Ραμπίν και την άνοδο του Μπένζαμιν Νετανιάχου, ο οποίος κυριαρχεί στην πολιτική ζωή μέχρι σήμερα.
Τις τελευταίες αυτές δεκαετίες, σημειώνει ο Ντούκι Ντρορ, η ισραηλινή κοινωνία έχασε την συγκολλητική της ουσία και προβάλλει διαφορετικά και συγκρουόμενα μεταξύ τους αφηγήματα.
Εκφράζει πάντως την αισιοδοξία ότι οι δύο λαοί μπορούν να ζήσουν ειρηνικά δίπλα-δίπλα στο μέλλον αν και αυτό δεν προβλέπεται για «αύριο το πρωί».
Ολόκληρη η συνέντευξη του Ντούκι Ντρορ στη Νίνα Μελισόβα για το ΑΠΕ-ΜΠΕ
ΕΡ: Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε μέσα απ΄αυτή την ταινία;
ΑΠ: Στην πραγματικότητα είναι ένας απολογισμός των ανθρώπων που έζησαν την εμπειρία της σφαγής και θέλω να μεταφέρω τις μαρτυρίες τους στην οθόνη, να αφηγηθούν την προσωπική τους περιπέτεια. Θέλω να παρουσιάσω μια αλήθεια που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Αυτά συνέβησαν και δεν μπορεί κάποιος να τα αρνηθεί.
ΕΡ: Εχετε κάνει άλλες ταινίες που αφορούν τον ισραηλινό λαό;
ΑΠ: Ναι, έχω κάνει γύρω στα 30 ντοκιμαντέρ στις ΗΠΑ, το Ισραήλ, στην Ευρώπη και τα περισσότερα απ’ αυτά είναι παγκόσμιες συμπαραγωγές.
ΕΡ: Πού εστιάζετε;
ΑΠ: Τα τελευταία χρόνια οι ταινίες μου είναι ιστορικού περιεχομένου. Αφορούν την ιστορία της Μέσης Ανατολής, την ιστορία του Λιβάνου, την ιστορία της τρομοκρατίας, τον ρόλο που παίζει η γεωπολιτική αυτή την περίοδο. Πώς η τοπική πολιτική επηρεάζει τη γεωπολιτική. Για παράδειγμα πώς άλλαξε η ισραηλινή κοινωνία τα τελευταία τριάντα χρόνια από τη συμφωνία του Οσλο, τη δολοφονία του Γιτζάκ Ραμπίν και την άνοδο στην εξουσία του Μπέντζαμιν Νετανιάχου.
ΕΡ: Προς ποια κατεύθυνση άλλαξε;
ΑΠ: Αυτό είναι ένα θέμα ενός άλλου ντοκιμαντέρ μου. Πώς δηλαδή η ισραηλινή κοινωνία από μια ενιαία κοινωνία άλλαξε σε μια κοινωνία «φυλών» με διαφορετικά αφηγήματα, παράλληλα αφηγήματα και όχι ένα και ενιαίο και πώς τα διαφορετικά αυτά αφηγήματα άρχισαν να συγκρούονται μεταξύ τους. Υπάρχει μια σύγκρουση στην κοινωνία τα τελευταία χρόνια ως στις 7 Οκτωβρίου. Μετά την ημερομηνία αυτή δεν ξέρουμε τί θα συμβεί. Αυτή τη στιγμή ο φόβος αυτού του δράματος τους επανενώνει όλους, επανενώνει τις «φυλές». Ακόμη και οι Άραβες του Ισραήλ επικρίνουν την Χαμάς, επικρίνουν αυτά που έγιναν την 7η Οκτωβρίου.
Ελπίζω αυτά τα τρομερά γεγονότα να γίνουν η ευκαιρία για την επανένωση των «φυλών» ξανά. Το ελπίζω τουλάχιστον.
ΕΡ: Σας απασχολεί η κατάσταση των Παλαιστινίων και ειδικά των γυναικών και των παιδιών όπως εξελίσσεται στη Γάζα;
ΑΠ: Απολύτως. Είναι γείτονες, είναι ανθρώπινες υπάρξεις και πονάει να βλέπουμε αυτά που τους συμβαίνουν. Και η ευθύνη για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει ανήκει στη Χαμάς γιατί επιτέθηκαν βάρβαρα στο Ισραήλ και τους ισραηλινούς πολίτες , τους έσφαξαν και τους απήγαγαν, ήταν απάνθρωπες πράξεις και το Ισραήλ πρέπει να προστατεύσει τους πολίτες του. Αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης ενός κράτους. Να προστατεύει τους πολίτες του. Και όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, μια τέτοια επίθεση, πρέπει να αγωνιστείς κατά του εχθρού και ο εχθρός είναι η Χαμάς. Και η Χαμάς κάνει τα πάντα για να επιφέρει ζημιά στον λαό της Γάζας, στις δομές της Γάζας και στη δυνατότητα για ειρηνικό μέλλον μεταξύ των λαών που θα μπορούσαν να είναι γείτονες και όχι εχθροί, που σκοτώνουν βάναυσα ο ένας τον άλλον. Οι κάτοικοι της Γάζας είναι θύματα της Χαμάς, αυτό είναι το τελικό συμπέρασμα.
ΕΡ: Θα θέλατε να κάνετε ένα φιλμ για τους Παλαιστίνιους;
ΑΠ: Υπάρχουν πολλοί Παλαιστίνιοι και άλλοι κινηματογραφιστές οι οποίοι κάνουν τέτοιες ταινίες και δεν χρειάζεται να το κάνουν Ισραηλινοί. Εγώ θέλω να πω την ιστορία του λαού μου. Να πω τι φρικαλέο έγινε και τι έζησαν οι Ισραηλινοί, στις 7 Οκτωβρίου. Αυτό είναι το καθήκον μου τώρα, ως ισραηλινός πολίτης. Ασφαλώς είναι κάτι που πρέπει να ερευνηθεί τί έγινε στη Γάζα και είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξουν πολλές ταινίες . Θα προσπαθήσουν επίσης να κάνουν προπαγάνδα και να χειραγωγήσουν τις δημόσιες εικόνες εις βάρος του Ισραήλ. Αυτό είναι εύκολο γιατί είναι πόλεμος και δεν θα ανατρέξουν στο γιατί έγιναν όλα αυτά, γιατί η Γάζα έφτασε σ αυτή την κατάσταση, γιατί η Γάζα δεν ευημερεί, γιατί όλα τα χρήματα που μπαίνουν μέσα για να γίνει ένας τόπος ανάπτυξης , χρησιμοποιούνται για το σκάψιμο όλων αυτών των τούνελ 500 και 600 χιλιομέτρων, με σκοπό να καταστραφεί το Ισραήλ. Δεν λέω ότι αυτά τα κάνουν οι Παλαιστίνιοι, η Χαμάς τα κάνει αυτά.
ΕΡ: Πιστεύετε ότι Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι μπορούν να συνυπάρξουν ειρηνικά ο ένας δίπλα στον άλλον σε δύο χωριστά κράτη;
ΑΠ: Είναι μεγάλο το ερώτημα. Το πίστευα ολόψυχα ως τις 7 Οκτωβρίου. Πιστεύω ότι μπορούμε να ζήσουμε ο ένας δίπλα στον άλλον , αλλά θα χρειαστούν ριζικές αλλαγές ιδίως στην παλαιστινιακή κοινωνία. Πιστεύω ειλικρινά ότι οι Παλαιστίνιοι είναι σε πολύ κακή κατάσταση και δεν εννοώ τις καταστροφές που συνέβησαν από τον πόλεμο αλλά για να κάνεις ένα κράτος πρέπει να έχεις τους ηθικούς πυλώνες ενός έθνους. Οι διανοούμενοι, συγγραφείς, ή καλλιτέχνες να δεχθούν ότι αυτά που έγιναν στις 7 Οκτωβρίου προσβάλλουν τις αξίες μας.
ΕΡ: Ελπίζετε στο μέλλον;
ΑΠ: Ασφαλώς με μια άλλη ηγεσία. Η ενέργειά μας, η ελίτ μας, η ιστορία μας, οι προσπάθειές μας, οι πόροι μας δεν θα σπαταληθούν για να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον. Και το εννοώ και για τους δύο λαούς. Οι περισσότεροι Ισραηλινοί ανεξαρτήτως αν είναι δεξιοί ή αριστεροί το εύχονται
ΕΡ: Για δύο κράτη;
ΑΠ: Για την ειρήνη, για την πραγματική ειρήνη, ανεξαρτήτως αν είναι δύο ή ένα κράτος. Την αληθινή ειρήνη. Αλλά δεν το βλέπω για «αύριο το πρωί».
ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟΥ
