Για μία βιογραφική, εξομολογητική, κατάματη συνάντηση με το κοινό της Θεσσαλονίκης, ετοιμάζεται ο Νικόλας Ανδρουλάκης. Το «ταξίδι» που θα κορυφωθεί στο Θέατρο Αυλαία, ξεκίνησε πριν από έναν χρόνο, όταν ο σκηνοθέτης και ηθοποιός, γιος του Μίμη Ανδρουλάκη, άρχισε να «γυμνάζεται» και να «σπουδάζει» ασταμάτητα, προκειμένου να παρουσιάσει τον «Ηλίθιο του Ντοστογιέφσκι».
Με καθημερινές πρόβες και άσκηση όλο το 24ωρο, επτά μέρες την εβδομάδα, απέχοντας σχεδόν ένα χρόνο από το αλκοόλ για να έχει -όπως λέει- «τη μεγιστοποίηση της διαύγειας και της ελευθερίας από την αλλοίωση συνείδησης», ο Νικόλας Ανδρουλάκης πρόκειται να συνυπάρξει με το κοινό σε ένα εντελώς νέο είδος και τρόπο θεατρικής πράξης, τον οποίο η ομάδα Ντουέντε έχει ονομάσει «θέατρο της πραγματικότητας».
«Είναι απολύτως θεατρική η εμπειρία την οποία εξερευνούμε από το 2018 έως σήμερα, σχετικά ήσυχα, χωρίς …ταρατατζούμ και χωρίς βιασύνη να το πακετάρουμε και να το πουλήσουμε αυτό», δηλώνει ο Νικόλας Ανδρουλάκης στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Όπως εξηγεί, η ομάδα εμπνέεται από πάρα πολλά υλικά, μεταξύ των οποίων το θέατρο της επινόησης, το ψυχόδραμα, ο αυτοσχεδιασμός, η performance και προσπαθεί να πράττει την καθαυτή τέχνη, πέρα από το όποιο αφήγημα θα επιλέξει ως μύθο ή ως δραματουργικό επίκεντρο κάθε φορά. «Φέτος, προσπαθώ με τον Ηλίθιο να κάνω την πιο ξεκάθαρη -μέχρι τώρα- πύκνωση αυτής της σπουδής. Αυτό σημαίνει ότι από πέρυσι, με βούληση και με τύχη, εξερευνώ όλο το φιλοσοφικό και δραστικό επίκεντρο που θεωρώ -με τη δική μου ανάγνωση ως καλλιτέχνης- ότι εμπνέει και ριζώνει το σύνολο του έργου που λέγεται Ηλίθιος ως μυθιστόρημα και κατά συνέπεια ως ένα έργο το οποίο έχει ένα σαφές δραματουργικό επίκεντρο, τον άνθρωπο που οι άλλοι λένε ηλίθιο», λέει χαρακτηριστικά.
Αυτό που θα παρουσιαστεί στη σκηνή του θεάτρου για δύο Τετάρτες του Γενάρη και μία του Φλεβάρη, σε σκηνοθεσία και δραματουργία του Νικόλα Ανδρουλάκη, είναι εμπνευσμένο από αυτό που χαρακτηρίζει «τρυφερή παθογένεια της εποχής», όπου βλέπουμε να βγαίνουν ιδεολογήματα, νέες απόψεις, τάσεις ή ανάγκες, την ώρα που παράλληλα υπάρχει μεγάλη εσωστρέφεια, βία, ανταγωνισμός και απαισιοδοξία… «Σαν μία τάση απ’ όλα αυτά τα TEDx, τους συμβούλους και οδηγούς ζωής, βιωμένους, αβίωτους, πιο ψυχολογικούς, πιο πνευματικούς, ανθρώπους που προσπαθούν να βοηθήσουν άλλους ανθρώπους, ανιδιοτελώς ή και όχι. Οπότε, εμπνευσμένος από αυτή την τάση να βγαίνουν όλοι για δέκα λεπτά και να λένε σε ένα ωραίο βίντεο ή σε μία ωραία παρουσίαση το μυστικό τους, πιστεύω ότι μπορούμε και αξίζει να φερθούμε και να ασκηθούμε στα υλικά που έκαναν το πρίγκιπα Μίσκιν του Ντοστογέφσκι να αντικατοπτρίζει την ηλιθιότητα από το αντίστροφο πρίσμα μιας λίγο πλανεμένης πραγματικότητας», τονίζει ο Νικόλας Ανδρουλάκης.
«Ηλίθιος» 24 ώρες το 24ωρο / 7 μέρες την εβδομάδα
Ο ίδιος, εδώ και πολλούς μήνες, φοράει το κοστούμι του ρόλου σε όλες τις φάσεις της καθημερινότητάς του, ακόμη και στον ύπνο του. «Είναι πολύ συγκεκριμένη επιλογή μου να πορευτώ σε αυτή τη φετινή σπουδή μέσα από ένα υλικό και μέσα από ένα φιλοσοφικό πυρήνα, που μου επιτρέπει να δημιουργήσω έναν χαρακτήρα τον οποίο να μην έχω ανάγκη να τον βγάλω από πάνω μου ποτέ. Άρα αφήνω πολύ περισσότερο χώρο στον ασκημένο χαρακτήρα μου ως Νικόλας Ανδρουλάκης του Δημητρίου και της Καλλιόπης και πολύ λιγότερο με την οικοδόμηση του κουστουμιού το οποίο θα μου δώσει την ασφάλεια μέσα σε αυτό να υπάρχω. Άρα γίνομαι καθολοκληρίαν εμπλεκόμενος, όπως θα έκανε και ένας γιατρός, που δεν παύει να είναι γιατρός την ώρα που δεν γιατρεύει. Οπότε, υπό μία έννοια, προσπαθώ να χειραφετήσω τον ήρωα μέσα από τον ηθοποιό, δηλαδή ο Ηλίθιος να λειτουργεί τον Νικόλα και όχι ο Νικόλας τον Ηλίθιο», επισημαίνει.
Μόνο τυχαία δεν είναι η επιλογή του συγκεκριμένου έργου, μέσα από το οποίο, όπως λέει, μπορεί να νιώθει ότι είναι πολύ πιο συγγενικός στο λόγο του, σε σχέση με προηγούμενα έργα που ενδεχομένως να ήταν ο …κακός της ιστορίας. «Συνεπώς η παράσταση του ηλίθιου θα είναι μία προσπάθεια για μιάμιση ώρα, για όσο, στο θέατρο, αμέσως μετά ή και έξω ή όπως και όποτε, ακόμα και να ανταλλάξουμε και τηλέφωνα, για να επανεξερευνήσουμε με την ασφάλεια του “ είναι στα ψέματα γιατί είναι θέατρο” τα υλικά αυτά, που τελικά είναι αλήθεια», τονίζει.
Ο ίδιος έχει να κάνει αναπαραστατικό θέατρο από το 2016, αφού όλα τα έργα της ομάδας από το 2018 και μετά, είναι μία αέναη, συνεχής, πρωτογενής καλλιτεχνική δημιουργία επί σκηνής. «Νομίζω ότι θεατρική συνθήκη αξίζει και μπορεί να λειτουργήσει μετατοπιστικά για τους ανθρώπους, ώστε να μπορούν να βρίσκουν το σημείο επαφής, ψυχαγωγίας, της εκπαίδευσης και τελικά της ψυχοθεραπείας και της γαλήνης, που θα βοηθήσει στο μέλλον να μην έχουν ανάγκη να πηγαίνουν στα γήπεδα για να παίζουν ξύλο ή σε αντισυνταγματικά καταστήματα τζόγου που δημιουργούν τους επόμενους διαλυμένους ανθρώπους», καταλήγει.
Ο «Ηλίθιος του Ντοστογιέφσκι», αν και έρχεται όπου θες και αγαπάει άνευ όρων, δίνει ένα πιο συγκεκριμένο ραντεβού την Τετάρτη 17 & 31 Ιανουαρίου και 7 Φεβρουαρίου, στις 21:00 στο Θέατρο Αυλαία.
Βαρβάρα Καζαντζίδου
