Η αγωνία του τελευταίου λαμπαδηδρόμου κράτησε μέχρι το τέλος. Αργά το βράδυ της Παρασκευής (26/7), μέχρι να εμφανιστεί η Μαρί-Ζοσέ Περέκ να ανάβει, μαζί με τον τζουντόκα Τέντι Ράινερ, το βωμό που βρισκόταν πάνω σε ένα αερόστατο στον κήπο του Κεραμεικού.
Και χρειάστηκε μία ακόμα ημέρα αναμονής για να ακούσουμε τα πρώτα λόγια από
την καλύτερη Ολυμπιονίκη της Γαλλίας όλων των εποχών, με τρία χρυσά μετάλλια σε δύο αγωνίσματα Στίβου (200μ και 400μ).
Στα μικρόφωνα του France 2, η «Marie-Jo» εξιστόρησε τα απέραντα συναισθήματα που ένιωσε όταν έμαθε ότι επρόκειτο να της ανατεθεί ο ρόλος που ονειρευόταν εδώ και καιρό:
«Έμαθα χθες (Παρασκευή) το πρωί στις 10:40 (ώρα Ελλάδας), ήταν απλά εξαιρετικό. Όταν είδα το όνομα του Τόνι (Εστανγκέ) στο τηλέφωνό μου, άρχισα να κλαίω. Μου είπε ότι θα ανάψω το βωμό με κάποιον και μέχρι χθες το βράδυ δεν ήξερα ότι ήταν ο Τέντι!»
Ο πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής Ολυμπιακών & Παραολυμπιακών Αγώνων (Cojop) διατήρησε το μυστήριο μέχρι το τέλος. Ακόμα και για τους τελευταίους λαμπαδηδρόμους:
«Τριάντα ή σαράντα λεπτά πριν συμβεί, κατάλαβα ότι ήταν αυτός όταν έφτασε στο Λούβρο. Συγκινήθηκα πραγματικά που ήταν ο Τέντι. Ο Τέντι είναι σαν τον μικρό μου αδερφό. Αλλά μέχρι το τέλος πίστευα ότι θα ήταν ο Ζιντάν! Του είπα ‘δώσε μου το χέρι σου’. Είχαμε δάκρυα στα μάτια», εκμυστηρεύεται η Περέκ.
Εκτός από μια εξαιρετική Ολυμπιακή ιστορία, τους δύο τεράστιους αθλητές συνδέει η Γουαδελούπη, η χώρα γέννησής τους:
«Είναι υπέροχο, καταγόμαστε από ένα μικρό νησί, ξέρουμε όλη την ελπίδα που στέλνουμε στους νέους. Στέλνουμε το μήνυμα ότι όλα είναι δυνατά όταν δίνεις στον εαυτό σου τα μέσα για να ζήσεις τα όνειρά σου. Ήμασταν κυριευμένοι από ευτυχία, ήταν πολύ συναίσθημα. Το να είσαι μόνος σε αυτόν τον χώρο, σε αυτόν τον όμορφο κήπο, με όλα αυτά τα φώτα, είναι μια μοναδική εμπειρία», εξήγησε ο τελευταίος λαμπαδηδρόμος. Εκεί ήμασταν οι μόνοι που είδαμε το βωμό να ανάβει. Ήταν πολύ δυνατό. Τι όμορφα που ήταν! Η ιστορία όλων αυτών των αθλητών ήταν στην ατμόσφαιρα, ήταν υπέροχα. Για μένα, ειλικρινά, είναι μεγαλύτερο και πιο δυνατό από ένα χρυσό μετάλλιο. Το έζησα έτσι και το να το κάνω με κάποιον ήταν ακόμα πιο σπουδαίο. Λέμε την ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Το να είσαι μέρος τους είναι δυνατό, είναι καλό», συνόψισε η 56χρονη Περέκ, η οποία γεννήθηκε στην υπερπόντια περιοχή της Γουαδελούπης, κέρδισε τον τίτλο των 400 μέτρων στους Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992 πριν πετύχει το «νταμπλ» 200-400 μέτρα τέσσερα χρόνια αργότερα στην Ατλάντα.
Να σημειωθεί ότι η Μαρί Ζοσέ-Περέκ είχε «μεταφέρει» ήδη την Ολυμπιακή Φλόγα στη γενέτειρά της Γουαδελούπη, αλλά ο Τόνι Εστανγκέ είχε πει τότε ότι κάποιος που την είχε ήδη μεταφέρει δεν μπορούσε να αποκλειστεί από το ρόλο του τελευταίου λαμπαδηδρόμου.
Α. Βαζογιάννης
