Οι ιδεολογίες μας χωρίζουν. Τα όνειρα και οι αγωνίες μάς ενώνουν. Ευγένιος Ιονέσκο, 1912-1994, Γαλλορουμάνος θεατρικός συγγραφέας

Η Σαμπαλένκα «βασίλισσα» στη Νέα Υόρκη

8 Σεπτεμβρίου, 2024

Η Αρίνα Σαμπαλένκα κατέκτησε τον τρίτο τίτλο της καριέρας της στο μονό σε τουρνουά γκραν σλαμ και τον πρώτο της στη Νέα Υόρκη, επικρατώντας 7-5, 7-5 της Αμερικανίδας Τζέσικα Πέγκουλα στον τελικό του US Open. Στην καταληκτική αναμέτρηση, η οποία διεξήχθη με κλειστή την οροφή στο κορτ «Άρθουρ Ας», λόγω βροχής, η τενίστρια από τη Λευκορωσία κατέβαλε την αντίσταση της… γηπεδούχου Πέγκουλα σε μια ώρα και 53 λεπτά.

Η Σαμπαλένκα πήρε το πρώτο σετ και προηγήθηκε 3-0 στο δεύτερο, ωστόσο η 30χρονη Πέγκουλα πήρε τα επόμενα πέντε γκέιμ και σέρβιρε για το δεύτερο σετ στο 5-4. Όμως, η Λευκορωσίδα είχε τις… απαντήσεις και κατάφερε να πάρει το σετ και τη νίκη. Η Σαμπαλένκα, η οποία έφτασε και πέρυσι στον τελικό του US Open, αλλά ηττήθηκε από μια άλλη Αμερικανίδα, την Κόκο Γκοφ, έχασε μόνο ένα σετ στην πορεία της για την κατάκτηση του τίτλου στο φημισμένο τουρνουά, από τη Ρωσίδα Εκατερίνα Αλεξαντρόβα στον τρίτο γύρο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η 26χρονη Λευκορωσίδα είναι αυτή τη στιγμή η… «βασίλισσα» στα τουρνουά γκραν σλαμ που διεξάγονται σε σκληρή επιφάνεια. Και αυτό γιατί μετράει 27 νίκες σε 28 αγώνες στα τελευταία τέσσερα τουρνουά γκραν σλαμ στη συγκεκριμένη επιφάνεια, έχοντας κατακτήσει ακόμη τον τίτλο στο περυσινό και το εφετινό Australian Open.

Με την επικράτησή της στον τελικό του US Open, η Σαμπαλένκα, η οποία είχε νικήσει την Πέγκουλα και στον τελικό του τουρνουά στο Σινσινάτι πριν από τρεις εβδομάδες, «τρέχει» ένα σερί 12 νικών.

Παράλληλα, η Σαμπαλένκα έγινε η πρώτη τενίστρια που κατακτά το τρόπαιο και στα δύο τουρνουά γκραν σλαμ σε σκληρή επιφάνεια στην ίδια χρονιά μετά την Ανζελίκ Κέρμπερ το 2016. Οι υπόλοιπες τρεις τενίστριες που κατεκτησαν δύο τουρνουά γκραν σλαμ σε σκληρή επιφάνεια στο ίδιο ημερολογιακό έτος στην διάρκεια της επαγγελματικής «εποχής» του αθλήματος είναι οι Στέφι Γκραφ (1988, 1989), Μόνικα Σέλες (1991, 1992) και Μαρτίνα Χίνγκις (1997).