Έργα τέχνης που «μιλούν» για κοινωνικά θέματα περιμένουν τους περαστικούς από το κέντρο της Θεσσαλονίκης, να «πιάσουν κουβέντα» μαζί τους. Οι Βιτρίνες Τέχνης του ΟΤΕ στην οδό Καρόλου Ντηλ, αυτήν τη φορά ντύθηκαν με φωτογραφίες, ποιήματα, έργα ζωγραφικής και κολάζ, που όλα τους έχουν αφορμή το λόγο και τις λέξεις. Άλλωστε, οι λέξεις αποτελούν το κοινό σημείο αναφοράς των δημιουργών τους, τριών ανθρώπων από διαφορετικές γενιές με διαφορετικές αφετηρίες.
Πρόκειται για τον δημιουργό του πολυταξιδεμένου πρότζεκτ «Άλλες Λέξεις» Χρήστο Κρανιώτη, τον συνεργάτη και συνιδρυτή της σχολής εικαστικών τεχνών που διατηρούν στα Άνω Λαδάδικα Γιάννη Παλατζίδη και τον κατά είκοσι χρόνια νεότερο Αργύρη Μπακαλίδη, που υπήρξε μαθητής τους στη σχολή για 14 ολόκληρα χρόνια και τώρα φοιτά στο Τμήμα Εικαστικών και εφαρμοσμένων τεχνών του ΑΠΘ.
«Από όλες τις μορφές τέχνης που έχω ασχοληθεί, τα τελευταία χρόνια αφιερώθηκα στη φωτογραφία και την ποίηση και προσπαθώ να τα παντρεύω αυτά τα δύο μεταξύ τους, όπως γίνεται στο πιο σημαντικό πρότζεκτ που έχω κάνει, τις “Άλλες Λέξεις”», αναφέρει στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Χρήστος Κρανιώτης.
Η συγκεκριμένη δουλειά είναι αυτή που ενώθηκε με τις αντίστοιχες των άλλων δύο καλλιτεχνών, γι’ αυτό και στο όνομά της προστέθηκε μία λέξη από την επωνυμία του εργαστηρίου που τους ενώνει, για να προκύψει η έκθεση «Ki, άλλες λέξεις». Τα έργα ζωγραφικής ανήκουν στον Αργύρη Μπακαλίδη και τα κολάζ στον Γιάννη Παλατζίδη.
«Ο Αργύρης είναι ένας καλλιτέχνης που δεν τον ενδιαφέρει απλώς μία διακοσμητική εικαστική δημιουργία, αλλά τα κοινωνικά θέματα. Επιθυμεί δηλαδή μέσα από την τέχνη του να κάνει αναφορά στο ρατσισμό, τη βία, αλλά και σε πιο καθημερινά θέματα, όπως για παράδειγμα οι πόλεις που δεν έχουν πια πράσινο, έχουν ρύπανση, κίνηση και έχουν γίνει απάνθρωπες», δηλώνει ο κ. Κρανιώτης για τον πρώην μαθητή και νυν συνεργάτη του.
Περιγράφοντας τη δουλειά του παλιότερου συνεργάτη του, στάθηκε στην αγάπη του για την επεξεργασία των υλικών και αναφέρθηκε στο πρόσφατο project «Wrapping Materials», όπου έπαιρνε περιτυλίγματα άλλων έργων τέχνης και τα μετέτρεπε σε …πρωταγωνιστές. «Το νόημα του ότι παίρνει υλικά που τα θεωρούμε παραπεταμένα σε σχέση με το έργο τέχνης, είναι ότι κάποια πράγματα στη ζωή που μπορεί να μας μοιάζουν αδύναμα, ανούσια και ότι δεν χρειάζονται το σεβασμό ή την αγάπη μας, τελικά δεν μπορούμε να ξέρουμε πόση δύναμη μπορεί να κρύβουν μέσα τους», είπε χαρακτηριστικά, αφήνοντας υπονοούμενο στην έμμεση αναφορά του καλλιτέχνη σε μειονότητες ή ανθρώπους που περιθωριοποιούνται, στους οποίους, «αν τελικά δοθεί ο χώρος και η έκταση, όχι απλώς δεν είναι απειλητικοί, αλλά είναι γοητευτικοί για το σύνολο της κοινωνίας», όπως χαρακτηριστικά λέει.
Τέλος, αποκαλύπτει ότι το δικό του project ξεκίνησε από μία προσωπική του αναζήτηση, με αφορμή τη μη αποδοχή της ταυτότητάς του από την οικογένειά του, αλλά σταδιακά μετατράπηκε σε κάτι πιο οικουμενικό και πανανθρώπινο. «Με ενδιαφέρει μέσα από τις “Άλλες Λέξεις” να βρουν σημεία ταύτισης άνθρωποι που αισθάνονται ότι τους επιβάλλεται ο -αδόκιμος κατά τη γνώμη μου- όρος διαφορετικότητα και νιώθουν αποκλεισμένοι από την κοινωνία. Είναι μία δουλειά που επιθυμεί να ρίξει λίγο φως και να εξηγήσει τις έννοιες της ρευστότητας, αποδοχής, αγάπης και όλο αυτό το κομμάτι που αφορά έναν άνθρωπο, όχι μόνο σε κοινωνικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο» καταλήγει ο κ. Κρανιώτης.
Την ιδέα για το σμίξιμο των τριών καλλιτεχνών και την επιμέλεια της έκθεσης έχει ο Γιάννης Αργυριάδης, ενώ το κείμενο που τη συνοδεύει, υπογράφει η συγγραφέας Νίκη Γκίζη.
Βαρβάρα Καζαντζίδου
Φωτογραφία: Αλίκη Καρακούση
