Η κυβέρνηση δεν πρέπει να αμφιταλαντεύεται. Από τη στιγμή που επιλέγει την πορεία της δεν πρέπει να κοιτάει ούτε αριστερά ούτε δεξιά, αλλά ίσια μπροστά. Όττο Φον Μπίσμαρκ, 1815-1898, Γερμανός καγκελάριος

Λ. Μενδώνη: «Η απώλεια της Άννας Παναγιωτοπούλου μας γεμίζει θλίψη, αλλά και ευγνωμοσύνη για όσα μας προσέφερε»

4 Μαΐου, 2024

«Η απώλεια της ‘Αννας Παναγιωτοπούλου μας γεμίζει θλίψη, αλλά και ευγνωμοσύνη για όσα μας προσέφερε, από τη σκηνή και την οθόνη, πάνω από μισό αιώνα», δήλωσε η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, πληροφορούμενη την απώλεια της ‘Αννας Παναγιωτοπούλου.

Και συνέχισε: «Διέγραψε μια γόνιμη και δημιουργική πορεία, στην οποία ξεδίπλωσε το πηγαίο ταλέντο της, σε ένα ευρύτατο ρεπερτόριο, αφήνοντας πάντοτε, έκτυπο και απόλυτα προσωπικό, το δικό της στίγμα. Κέρδισε, δίκαια και επάξια, την αγάπη του μεγάλου κοινού, μέσα από τους ρόλους που ενσάρκωσε σε επιτυχημένες παραγωγές της τηλεόρασης. Κάτι που δεν πρέπει να επισκιάσει τη μεγάλη της τροχιά στο θέατρο, ως ερμηνεύτριας, αλλά και ως συγγραφέα. Απαράγραπτη παραμένει η ουσιαστική συμβολή της στη σύλληψη και τη συγκρότηση του “Ελεύθερου Θεάτρου”. Αυτού του πρωτοποριακού εγχειρήματος που έστησαν τα νέα παιδιά, μόλις απόφοιτοι, του Εθνικού, στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Ορθώνοντας ανάστημα στη Χούντα, με την “Ιστορία του Αλή Ρέτζο” και το “Και συ χτενίζεσαι”, παραστάσεις του «Ελεύθερου Θεάτρου» στο ‘Αλσος Παγκρατίου, που υπήρξαν ανάσα ελευθερίας και ελπίδας μέσα στην καταπίεση και την καταχνιά της τυραννίας. Ενός εγχειρήματος στο οποίο η ‘Αννα Παναγιωτοπούλου πρωτοστάτησε, όπως και στο διάδοχο σχήμα του, την «Ελεύθερη Σκηνή», πριν επιβληθεί, για πολλές δεκαετίες, ως ηθοποιός μεγάλης γκάμας και διαμετρήματος. Περισσότερο από όλα, η ‘Αννα Παναγιωτοπούλου αφιερώθηκε στην Τέχνη. Την υπηρέτησε με αφοσίωση, χωρίς την παραμικρή έκπτωση και με πλήρη συναίσθηση των απαιτήσεών της. Στην οικογένειά της και τους πολλούς φίλους της απευθύνω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια».